Nieuwsbrief Bijenwas op basalt, installatie aan de Oosterschelde

Bijenwas op basalt. (Work in progress)

Sinds 2001 werk ik met bijenwas. Ik herinner me nog precies het moment waarop ik dat besloot, Het was hoog in de Himalaya waar ik al maanden rondtrok in de puurheid van die onaangetaste omgeving. Plots besefte ik hoe vervuild ik mijn wereld ‘daar beneden’ ervoer. Niet alleen vanwege al de materie om ons heen maar ook door de niet aflatende stroom van gedachten die mijn geest vervuilde. Terug in Frankrijk waar ik toendertijd woonde, begon ik vrienden en naasten in staande positie te fotograferen. Met behulp van sjablonen drukte ik vervolgens op boomstammen de ene mens naast de ander af in bijenwas. Ik koos voor de boom omdat ik de boom zie als de magische bemiddelaar tussen onze mensenwereld en het grote geheel. De vriendenkring breidde zich uit naar allerlei mensen die ik op mijn reizen ontmoette.



Zo stond een Indiase Brahmaan naast een tiener uit Zweden of een Nederlandse moeder die net haar kind verloren had naast een Oostenrijkse kunstenaar of een Tibetaans kind...Ik combineerde zodanig dat ik dacht dat de een de ander zou kunnen voeden. Een instinctief geheel persoonlijk ritueel waarbij ik mezelf weer met de betreffende mensen verbond, met de plek waar de boom stond, de boom zelf en de mensen onderling verbond. Het werd gezien door toevallige passanten.

Ik fotografeerde het geheel en volgde indien mogelijk het proces van verval. De invloed van de elementen en het groeiproces van de boom maakten dat langzaam de was scheurde, afbrak en terugviel in de aarde. De cyclus van leven en dood.

Deze projecten vonden voornamelijk plaats op natuurplekken in Frankrijk en veel later terug in Nederland in de omgeving van Amsterdam, waar ik weer was gaan wonen. Het project groeide steeds verder uit. Inmiddels heb ik een archief van honderden personen en het opmerkelijke is dat ik bijna iedereen herken uitsluitend op de buitenlijnen van zijn of haar lichaam. Zo persoonlijk en eigen is dus ieder mens.

In diezelfde tijd begon ik veel in Zeeland te komen. Ik kon me moeilijk verbinden met dit land van wind en horizon en mistte mijn bomen en bergen.

Eindeloos liep ik langs de Scheldes, maakte foto’s maar zag geen mogelijkheid voor mijn bijenwasafdrukken.

Tot het moment kwam dat ik plots inzag dat Zeeland het land is van het water, van het gevecht tegen het water, de getijden, de stormen, de wind, de wolken en de dijken met de basaltstenen om zichzelf te beschermen. Geen bomen maar stenen. Zo voor de hand liggend dat het lang kon duren om het te zien.



Eindelijk kon ik mij verbinden met dit land waar ik toch al zoveel jaren rondliep. Begin juni van dit jaar koos ik een groep basaltstenen die in vroeger tijden onderdeel uitmaakte van een oude dijk. Bij hoog water onzichtbaar en zichzelf slechts blootgevend bij laag water.

Het bijenwasproject op basaltsteen was geboren!

Een magische wereld vol ruimte en mogelijkheden heeft zich inmiddels voor mij geopend. Een wereld waarin ik hopelijk nog jarenlang kan rondlopen met mijn pannetje met bijenwas en sjablonen.



Het spel van vergankelijkheid, van het leven zelf waarbij de menselijke beelden opdoemen en verdwijnen in het spel van de getijden.

Renée Schouwenberg